Άκρατος
2010 - ο Κιμπάρης!
-----------------------------------
Υπάρχουν δύο παράγοντες που καθορίζουν την γεύση του
κρασιού. Ο πρώτος το terroir... εξού και η μαγεία της διαφορετικότητας
του. Ο δεύτερος, η ποιότητα της ψυχής του δημιουργού του.
Το κρασί, ως εξελισσόμενος ζωντανός οργανισμός κλέβει πάντα, ένα κομμάτι
του χαρακτήρα του παραγωγού του. Πόσο μάλλον, όταν terroir και ψυχή
καθρεπτίζονται επάξια στο ποτήρι. Ο μεγαλοπρεπής και καλόψυχος κύριος
Κώστας με την πλήρη υποστήριξη της γυναίκας του Δόμνας (γιατί ως γνωστόν,
πίσω από κάθε μεγάλο άνδρα, κρύβεται μια γυναίκα), σε σύμπραξη με
το αρχέγονο και αμόλυντο terroir της Ικαρίας, δίνουν ένα αποτέλεσμα
που δεν μπορεί παρά να συζητηθεί...
Μάτια:
Ρουμπινί με καφέ ανταύγιες και ευδιάκριτα δάκρυα.
Μύτη: Κούμαρα, ρείκι και μπαχάρια εκφράζονται ανιδιοτελώς,
όπως και ο παραγωγός.. και με την Ικαριακή γη να ξετυλίγεται στο αρωματικό
προφιλ του οίνου.
Στόμα: Ξηρό, γεμάτου σώματος και υψηλής οξύτητας.
Γεύση που σε αναγκάζει να νιώσεις Έλληνας και να σκεφτείς ότι αυτό
εννοούσε ο Όμηρος όταν αναφερόταν στον πράμνειο οίνο!Το Φωκιανό με
την γλυκάδα και η μανδηλαριά με την σπιρτάδα αντίστοιχα, παίρνουν
τον ρόλο του ταξιδιώτη στην αρχαιότητα.
Μέλι, κρασί και βότανα του τόπου, συντονίζονται γευστικά με χαρακτηριστική
και ξεχωριστή πικράδα. Όπως λέει και ο Νάσης, το κόκκινο κρασί της
Ικαρίας, είναι τελικα το μυστικό μακροζωϊας.
β9.